W 2009 roku pojawił się pomysł aby wszyscy miłośnicy, przyjaciele i badacze Radzimowic, którzy bywają na Starej Górze mogli się spotkać o jednym czasie.
Zorganizowaliśmy cykl Konferencji „Górnictwo w Starej Górze”.
Do tej pory odbyło się pięć konferencji. Pierwsza 1.08.2009 roku, a piąta 3.07.2010 roku.
W spotkaniach brali udział historycy, geolodzy, hydrolodzy, archiwiści, przewodnicy, speleolodzy i przyrodnicy również z Czech i Niemiec. Przedmiotem spotkań były wykłady, referaty, filmy, warsztaty i dyskusje.
Radzimowice leżą na złożach rud miedzi i arsenu, które występują na granicy dwóch formacji zieleńcowych łupków ilastych. Jedna z tych formacji porfirowa tworzy potężny masyw Żeleżniaka 666m n.p.m., dawniej Żelazna Kopa.
Łupki ilaste nazywane Łupkami Radzimowskimi uznano jako najstarsze po Gnejsach Sowiogórskich. Wiek tych skał to późny kambr.
Główne wychodnie łupków radzimowickich są w kształcie pasa o szerokości 1-2 km. rozciągającego się od Podgórek na zachodzie po Mysłów na wschodzie. W środkowej części tego pasa wykonano otwór wiertniczy „Wojcieszów IG-1” o głębokości 797,6m, nie przebijając tych osadów.
Dokładne badania skał magmowych z rejonu Żeleźniaka wykazały, że są to wulkanity, jedna z próbek ma 2 598 mln. lat. Wulkanizity Żeleźniaka są najstarszymi skałami wulkanicznymi na terenie Europy.
Bogactwo Starej Góry to około 100 rozpoznanych minerałów, między innymi: złoto, srebro, arsenopiryt, chalkopiryt, kwarc, galena, żelazo.
Złoże Stara Góra to zespół kilkunastu żył kruszcowych. Największa żyła „Pocieszenie Górnika” dł. 2000m ma miążność do 1m. Pozostałe żyły mają 100-400m dł. a ich miążność wacha się od 10cm do 1m.
W rejonie masywu Żelaznej Kopy człowiek korzysta z kruszców tej ziemi od dawna po czasy współczesne.